Het geloof van een mostaardzaadje.

 

Spreken de bomen met elkaar, horen en luisteren ze? Volgens de Bijbel wel, zoals die keer dat zij een koning moesten kiezen. Toen stelde de doornstruik zich kandidaat en zei dat hij de baas wou zijn (Rechters, 7,7-15).

In het evangelie van Lucas zegt Jezus dat de moerbeiboom zal gehoorzamen, wanneer we naar deze boom toegaan met het geloof van een mostaardzaadje en tot hem zeggen: ”Trek je wortels uit de grond en plant jezelf in de zee.”

Daarnaast zijn er de vele plaatsen in de Bijbel waar over bomen wordt gesproken en zij ons als voorbeeld worden gesteld.

Rechtvaardige zijn als ceders.

Gelukkig de mens die als een boom aan het water is geplant.

Jezus zegt van zichzelf dat hij de wijnstok is en dat zijn leerlingen de ranken zijn, geroepen om vrucht te dragen.

Jezus verwijst naar zaden, planten en bomen. Hij hield van het mostaardzaad, het kleinste van alle zaden. Wanneer het aan de aarde wordt toevertrouwd, groeit het uit tot een grote struik (Lc. 13,18-19)..

Bomen kunnen veel vertellen van wat onder hun takken is gebeurd en wat mensen met hun vruchten hebben gedaan.

Wij gebruiken het beeld van de boom om over mensen te spreken. De ene is een stoere eik, de andere een teder plantje. Un arbre en plein vent, dit is de titel van een recente biografie van de Leuvense professor Jacques Leclercq (1891-1971), geschreven door Pierre Sauvage.

De moerbeiboom ontworteld en verplant

Op een vraag van zijn leerlingen om hun geloof te sterken verwijst Jezus naar dit mosterdzaadje. Hij prijst het om zijn geloof. En in een Oosterse overdrijving spreekt hij dan over de kracht van dit geloof, dat erin slaagt om een moerbeiboom te ontwortelen en deze in zee te planten.

Maar hoe kan dit? Moerbeibomen zijn diep in de grond geworteld. Ze kunnen zeer oud worden. Bomen verplanten is delicaat. Zullen ze het overleven?, Camions en zware kranen maken dit mogelijk. Maar of het planten in de zee zal lukken? Welke zee bedoelde Jezus? De Dode Zee, waar er hoegenaamd geen leven is? Of het meer van Galilea? Of is het de zee van het dagelijks leven?

Jezus prijst het geloof dat bergen verzet (Mt. 17.20; Mc. 11,20; 1Kor 13,2) en dat een moerbeiboom kan ontwortelen en verplaatsen.

Waarom moet de moerbeiboom naar de zee? Is dit positief of negatief? Moest hij worden vernietigd of op een nieuwe plaats gedijen? Albertus de Grote was de eerste mening toegedaan. Volgens hem zorgde de duivel voor de groei van de moerbeiboom. Zijn vruchten zijn zwart. De rupsen die van zijn blaren eten, zorgen voor zijde, die arrogantie opwekt. De vliegen op de vruchten wijzen op bekoringen van het vlees. Daarom moet de boom ontworteld en in de bitterheid van de hel worden gestort of althans tot boete worden aangezet (F. Bovon, L’Evangile de Luc, III C, p. 127). Wat heeft de boom misdaan om zo door de geleerde bisschop en theoloog te worden veroordeeld?

Maar de moerbeiboom heeft zijn vrienden. Zo hij verdwijnt, gaan velen er om treuren. Ze missen dan het ruisen van de moerbeitoppen

De moerbeitoppen ruisten; God ging voorbij; Neen, niet voorbij, hij toefde; Hij wist wat ik behoefde, En sprak tot mij; Sprak tot mij in de stille, De stille nacht; Gedachten, die mij kwelden, Vervolgden en ontstelden, Verdreef hij zacht. Hij liet zijn vrede dalen Op ziel en zin; 'k Voelde in zijn vaderarmen Mij koestren en beschermen, En sluimerde in. De morgen, die mij wekte Begroette ik blij. Ik had zo zacht geslapen, En Gij, mijn Schild en Wapen, Waart nog nabij. Nicolaas Beets

Geef ons meer geloof

Het Oosters antwoord van Jezus dient om de kracht en de sterkte van ons geloof aan te duiden. De leerlingen waren onthutst over wat Jezus had gezegd over schandalen in de gemeenschap en over hun opdracht tot verzoening en vergeving. Ja, al misdoen je broer en zus zevenmaal per dag, wanneer ze zich zevenmaal tot ons wenden om verzoening, dan moeten we dat bewerken en barmhartigheid beleven.

De apostelen vragen Jezus om hun geloof te versterken. Het geloof in de mens? Ja vooral hun geloof en vertrouwen in God. Bij God is niets onmogelijk. Hij kent het hart van de mens. Hij kan ons een hart van vlees geven in plaats van dat van steen. Zo God barmhartig is, waarom zouden wij het niet zijn.

Heer, versterk ons geloof en vertrouwen. Wij vragen geen mirakels, maar we bidden dat U de barmhartige met ons meegaat.

Heer, versterk ons geloof wanneer wij en anderen met levensvragen. worstelen Antwoord ons eer het duister valt. Wees ook dan bij ons aanwezig.

Naar God roepen

In alle tijden hebben mensen zich naar God gewend. Ze hebben op hun roepen niet altijd een antwoord gekregen of gehoord. Een van deze was Joost Zwagerman. Dertig gedichten van deze Nederlander zijn postuum uitgegeven in de bundel: Wakend over God.

Onder de titel Roepen naar God schreef Jaap Goedegebuure in het dagblad Trouw (03.02.16) over deze gedichtenbundel. Joost Zwagerman riep in zijn laatste gedichten uit de diepten, maar hij wist zich niet verhoord. “Hij voelde zich minstens zo van God verlaten als Job op de mestvaalt, maar toch ging hij net als zijn geliefde Gerard Reve door met 'tegen U praten en schreeuwen, al geeft U geen antwoord'. Hij probeerde uit alle macht een verre instantie aan te klampen die geen sjoege gaf, maar die er toch moest zijn, al was het alleen maar omdat hij door ons wordt gezocht. Desnoods, bij wijze van absoluut minimum, als afwezigheid, als een leegte die ruim en wijd genoeg is om er je eigen verlangens in te projecteren.”

“Voor gelovigen van alle tijden en plaatsen, of ze nu orthodox of vrijzinnig zijn, behelst het idee 'God' de richting van hun ultieme verlangen, een verlangen waarvan ze hopen dat het zal worden vervuld in een of andere vorm van thuiskomst, geborgenheid, rust.”

Kunnen we het volhouden in het wachten? Staan wij als dienaars klaar wanneer de Heer naar zijn huis terugkeert? Horen we God wanneer Jezus zijn apostelen en ook ons oproept tot verantwoordelijkheid, tot broederlijke en zusterlijke vergeving, tot een vurig en krachtig geloof, tot inzet en dienst in de opbouw van Gods rijk?